ในบรรยากาศเช่นนี้ทาง www.pimpatchara.com มีบทกวีอันไพเราะ ของท่านอังคาร กัลยาณพงศ์แต่งถวายสมเด็จพระนเรศวรมหาราชมาฝากทุกๆท่านค่ะ

๐ อันอังคารสังขารของกูนี้                         บัดนี้ผ่าน”สี่ร้อยกว่าปี”หามีไม่
“ถึงกายกู-ตัวกูจะจากไป                        วิญญาณไซร้ยังอยู่….คู่แผ่นดิน”!!!
ก็แผ่นดินผืนนี้หรือมิใช่?                          “ที่กูสู้-กู้ไว้ให้ลูกหลาน”
บัดนี้หลานเหลนอยู่สุขมานาน                 “ถึงปราศปราณญาณยังอยู่คู่พวกมึง!!”
๐ กูสู้กู้แผ่นดินไว้ให้อิสระ                นำคนไทยสู่ชัยชนะมิรู้สิ้น

“ถึงตัวตาย(ไป)รักษ์ไว้ซึ่งแผ่นดิน           ปณิธานนี้มิเลือนถึงสิ้นปราณ!!!”
“แผ่นดินผืนนี้มีความศักดิ์สิทธิ์                 แม้นมันผู้ใดคิดมุ่งร้ายต้องตายสิ้น!!!
เหตุเพราะกู-ผู้กอบกู้-กู้แผ่นดิน                ยังดูแลตราบสิ้นชั่วกาลนาน”
“กรุงศรีฯเคยคลุกคลีด้วยสีเลือด!!!          แผ่นดินเคยเดือด….เลือดโลมไหล!!!
แต่ไทยต้องคงนาม”ความเป็นไทย”            “ถึงไม่มีใคร….วิญญาณกู…..จะสู้เอง!!!!”…..