ในตอนกลางคืนนั้นก่อนรุ่งสว่าง สมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ ได้ทรงพระสุบินนิมิตว่า สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ได้เสด็จมาปรากฏพระองค์ขึ้น ที่หน้าพระแท่นบรรทม ในพระสุบินนิมิต สมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ ได้กราบถวายบังคม โดยที่ทรงทราบจากพระวรกาย และฉลองพระองค์ทรงเครื่องออกศึก ก็ทรงทราบว่า คือ องค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช และได้มีกระแสพระราชดำรัสแก่สมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถว่า พระองค์ท่านปัจจุบันนี้  ดวงวิญญาณยังอยู่ในประเทศไทย เพราะทรงเป็นห่วงบ้านเมือง ประชาชนคนไทย ยังไม่ได้ไปประสูติ ณ ที่ใด และที่ปรากฏมาในพระสุบินนิมิตนี้ ก็เพื่อว่า ทรงเตือนว่า ในอนาคตต่อจากนี้ไป บ้านเมืองไทยจะประสบกับความวุ่นวายยุ่งยาก และความมืดมนยิ่งขึ้น อย่างน่ากลัวอันตราย เหมือนกับที่เกิดขึ้นในสมัยของพระองค์ท่าน ขอให้สมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ ทรงเป็นกำลังพระทัยถวายแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบัน เพื่อที่จะได้ทรงนำประชาชน และชาติไทย ฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหลายทั้งปวงให้ผ่านพ้นไปได้ และพระองค์ทรงพิจารณาแล้ว เห็นว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบัน นี้ จักเป็นผู้นำให้ชาติไทย และประชาชนชาวไทย ผ่านพ้นห้วงวิกฤตการณ์นี้ไปได้อย่างแน่นอน และพระองค์ท่าน จะเสด็จติดตามช่วยเหลืออยู่ตลอดไป

และขอให้ทั้งสองพระองค์ ได้ทรงให้กำลังใจแก่ประชาชนชาวไทยส่วนใหญ่ ที่เขาเหล่านั้น ไม่มีโอกาสเข้าใกล้ถวายงานโดยใกล้ชิดเบื้องยุคลบาท แต่เป็นประชาชนที่ยึดมั่นในพระองค์ท่าน โดยไม่เคยแสดงตัวออกมาให้ปรากฏ เหมือนกับ”การทำบุญปิดทองหลังองค์พระปฏิมา”และเขาเหล่านั้น พร้อมที่จะถวายชีวิตเพื่อพระองค์ท่านและชาติไทย ทรงขอให้รวบรวมชาวไทยผู้รักชาติเหล่านั้น และสนับสนุนให้เขาได้มีกำลังใจ เพื่อรักษาชาติบ้านเมืองไว้

พระสุบินนิมิตนั้น สมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ ตรัสว่า พระองค์ทรงสดุ้งพระองค์ตื่นจากพระบรรทม แล้วทรงประทับนั่ง    ก็ยังทรงทอด   พระเนตร องค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชปรากฏอยู่ จึงทรงปลุกพระบรรทมพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ก็ทรงปรากฏพระองค์ ให้ทั้งสองพระองค์ทอดพระเนตรเห็นอยู่ชั่วครู่ ก็เสด็จหายไป เมื่อทั้งสองพระองค์ได้ถวายบังคมแล้ว!!!

และจากพระสุบินนิมิตนี้เอง ทั้งสองพระองค์จึงได้ทรงพระราชนิพนธ์ เพลงความฝันอันสูงสุดนี้ขึ้น และได้พระราชทานบทพระราชนิพนธ์เพลงนี้ พิมพ์แจกพระราชทานแก่ข้าราชการ ทหาร ตำรวจ พลเรือน ที่ออกปฏิบัติหน้าที่ป้องกันอธิปไตยของชาติไทยโดยทั่วหน้า และได้โปรดเกล้าฯให้ คุณทนงศักดิ์ ภักดีเทวา และคุณจินตนา สุขสถิตย์ ร้องเพลงนี้ สอนให้แก่บรรดาข้าราชการ พลเรือน ตำรวจ ทหาร เป็นครั้งแรก ที่พระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์ในปีต่อมา และจากนี้เอง เพลงพระราชนิพนธ์นี้ ได้แพร่หลายไปทั่วประเทศ และได้นำมาใช้เป็นบทเพลงของลูกเสือชาวบ้านมาจนถึงบัดนี้…….

(จากนิตยสารทีวีที ๕ ฉบับประจำเดือน ธันวาคม ๒๕๑๘ ขอนแก่นและ วิญญาณ ชุดที่ ๑๒ ประจำเดือน มกราคม-ธันวาคม ๒๕๑๙)

        บทเพลงพระราชนิพนธ์ :: ความฝันอันสูงสุด

๐ ขอฝันใฝ่ในฝันอันเหลือเชื่อ     ขอสู้ศึกทุกเมื่อไม่หวั่นไหว

ขอทนทุกข์รุกโรมโหมกายใจ       ขอฝ่าฟันผองภัยด้วยใจทนง

จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด             จะรักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง

จะยอมตายหมายให้เกียรติดำรง     “จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา”

๐ ไม่ท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ควร   ไม่เรรวนพะว้าพะวังคิดกังขา

ไม่เคืองแค้นน้อยใจในโชคชะตา    ไม่เสียดายชีวาถ้าสิ้นไป…..

   นี่คือ”ปณิธาน”ที่หาญมุ่ง-                  หมาย”ผดุงยุติธรรม์”อันสดใส

   ถึงทนทุกข์ทรมานนานเท่าใด        ยังมั่นใจ”รักชาติ”องอาจครัน

          โลกมนุษย์ย่อมจะดีกว่านี้แน่          เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้แม้ถูกหยัน!!!

                     “คงยืนหยัดสู้ไปใฝ่ประจัญ       ยอมอาสัญก็เพราะปองเทิดผองไทย”

ทางทีมงาน Pimpatchara.com จะขอเป็นส่วนหนึ่ง

ในการแสดงความจงรักภักดี ต่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์ เพื่อแทน

พระคุณต่อแผ่นดินที่ข้าพเจ้ารัก  ตราบเท่าชีวาจะหาไม่